Dag 1, 11-07-‘21
Volgende week vrijdag 16 juli zal onze knokker uit ons team Denise Kielholtz een greep naar de titel doen van de mma organisatie Bellator. De huidige kampioene Juliana Valasquez heeft deze belt, pak ‘m beet een jaar geleden veroverd en nu is de tijd aangebroken dat wij deze kampioen gordel af gaan pakken en naar Nederland gaan slepen. Juliana is een lange dame afkomstig uit Brazilië die rechts voor staat en goed gebruik maakt van haar lengte. Lange stoten plaatst, goed op afstand vecht en daarmee altijd alle wedstrijd die zij gevochten heeft heeft kunnen domineren. Wij hebben dit gevecht zien aankomen, eigenlijk al voor dit bekend werd gemaakt waardoor wij al lang, echt lang kei keihard op ons game plan hebben kunnen trainen. Ik ga hier niet te veel over zeggen omdat ik altijd paranoia ben dat de “vijand” mee luistert.
Ja en dan brak de dag van vertrek aan om de oversteek te maken naar Uncasville in Amerika waar het event plaats zal gaan vinden. Iedereen weet nu denk ik wel hoe ik er in sta wat reizen betreft, maar goed er zijn beroerdere banen zeg ik dan altijd maar. Zondag ochtend eerst even een lekker stukje met de meiden gelopen, Vriend en Pepper. Irma’s en mijn dwerg teckeltjes die niet normaal lief zijn. 6.30 uur in de ochtend op zondag kom je niemand tegen dus deze wandeling was heerlijk. Vogeltjes fluiten, hele gesprekken met m’n hondjes gehad dus lekker afscheid kunnen nemen wat mij altijd zwaar valt. Niet alleen met m’n hondjes maar ook met Irma. Irma en ik zijn altijd samen. Hebben altijd samen gewerkt, doen echt alles samen dus dan een week zonder m’n aller aller beste liefste maat is voor mijn gevoel altijd klote, maar goed, Irma doet de school wat ook niet onbelangrijk is. Want zou zij dit niet doen, kan ik niet weg. Dit is iets wat niet vergeten mag worden en is net zo belangrijk als elke ander “spaak” in het wiel die nodig is om het wiel draaiende te houden. Daar bedoel ik mee dat iedereen in het team enorm belangrijk is wat vaak vergeten wordt door mensen op bijvoorbeeld de tribune of voor de tv. Irma bracht mij naar de trein want Schiphol voert een anti auto beleid dus iemand afzetten is daar bijna niet meer mogelijk. In de trein kwam ik er achter dat ik een mondkapje vergeten was ….. nu ik dit schrijf wordt mij de maaltijd voorgeschoteld. Tja …… wat zal ik hier nu over zeggen ? De maaltijden in het vliegtuig zijn heel simpel geen culinaire hoogstandjes en ook nu sprong ik geen gat in de lucht. Gelukkig smaakte het niet zoals het er uit zag dus kreeg het wel redelijk weg. Maar goed, op het station kwam ik er achter dat ik dus mijn mondkapje vergeten was. Al direct voelde ik de boze/verontwaardigde blikken van de mensen om me heen. Het rare is dat ik me ongewild helemaal een beetje schuldig begon te voelen. In de trein kwam ik tegenover een man te zitten die mij in de eerste instantie aftastend boos aankeek. Na twee haltes gepasseerd te hebben had de man de moed bij elkaar gesprokkeld om mij op mijn vreselijke “criminele” daad aan te spreken. Het hoge woord kwam er uit en dat was,”je hebt geen mondkapje op” en wat schoot mij nu het meest in mijn verkeerde keelgat ? Het woordje je. Meneer, antwoorden ik, ik ben een kapje vergeten en heb er geen bij me, maar u spreekt mij aan met je en u moet goed begrijpen dat ik niet met u op school heb gezeten ! Ja dan is de tred eigenlijk al gezet waarop hij mij mee deelde na mij eerst niet goed begrepen te hebben dat hij dat zelf wel uitmaakte of hij je of u tegen mij zegt …….. Zou zo’n man dan nog denken dat hij nog een normaal gesprek met mij kan voeren ? Ik vroeg hem dit ook en vertelde hem nogmaals op rustige toon dat ik geen mondkapje bij me had en hem vergeten was. Daar had hij niets mee te maken en hij vond dat ik bij de volgende halte de trein moest verlaten ? Een oudere dame die een stoel naast ons zat was het hier roerend mee eens en vond ook dat ik de trein moest verlaten want mensen zoals ik zullen er voor zorgen met ons onverantwoordelijke gedrag dat Corona nooit weg zal gaan voegde ze er aan toe. Dit is eigenlijk wat ik het aller ergste vindt aan deze hele Corona crisis, ook heel erg is natuurlijk dat ik en Irma onze sportschool bijna hebben moeten opgeven, maar ook dat wij mensen zo uit elkaar worden gedreven door al die in mijn ogen vreemde maatregelen. Één zo’n maatregel die ik dan even uit de crisis pak toen die nog volop aan de gang was, dat de Gamma, Praxis of wat voor winkel dan ook zijn deuren moest sluiten, de supermarkten gewoon open mochten blijven en zoals altijd zeer druk bezocht werden ? Het mond kapje was niet nodig vertelde demissionair minister de Jonge meerdere malen op tv in interviews want deze hielpen niet hadden vele onderzoeken uit gewezen en nu moeten we er opeens allemaal één op ? Ik zit dan in een trein waar een wild vreemde kerel die geen enkele beleefdheid vorm bezigt en van mij gaat eisen dat ik de trein moet verlaten omdat ik een niet werkende mondkapje vergeten ben ? Vreselijk, echt vreselijk. Dit vergelijk is misschien wel een beetje te extreem wat ik nu maak, maar ik mocht een heel, heel, heel klein beetje proeven aan hoe sommige mensen zich in 40-45 gevoeld moeten hebben met alle nieuw aangestelde maatregelen ……… Ik dacht nog heel even, zal ik weg lopen, maar dat kan ik niet, vaak dom, maar ik loop voor niks en niemand weg. Trap me maar in elkaar, straf me maar af of weet ik wat je met me doet, maar weg lopen nooit, echt NOOIT dus dan blijft eigenlijk maar één ding over en dat is de confrontatie. Hiervan ben ik mijzelf ook bewust dus vertelde hem met mijn “vrolijkste” snoetje dat ie zijn bek moest houden wat ik ook met een aantal “vriendelijke” woorden ondersteunde. Ik probeer het altijd, echt altijd eerst vriendelijk, geduld vol, maar als dat niet werkt dan zonder twijfel direct plan B. Vaak schrikken mensen hiervan en dit komt denk ik omdat ik het echt, echt vanuit mijn hart meen waardoor 9 van de 10 dit dan ook vaak begrijpen wat ook nu het geval was. Dit gold ook voor die ouwe heks die het met die man eens was want ook die vertelde ik dat ze d’r muil moest houden. Op Schiphol aangekomen ben ik maar even naar een stalletje gegaan waar ik een zakje van die belachelijk dingen heb aangeschaft om verder gezeik maar voor te zijn. Vier stuks voor “maar” €8,00. Wie had ooit kunnen bedenken dat mondkapjes zulke belachelijke prijzen zouden gaan aantikken ?
Op Schiphol stonden Denise, Hesdy en Ashraf al in een lange rij waar ik achter aan moest sluiten. Ashraf de broer van Hesdy zal bij veel mensen niet bekend zijn, maar heeft Denise heel heel goed geholpen met haar kracht training in aanloop naar deze wedstrijd toe. Hier heeft Denise heel, echt heel veel profijt van gehad en is nu veel sterker dan voorheen. Ashraf is ook altijd de sparring partner van Hesdy geweest dus is goed op de hoogte van onze sport. Hesdy is een vechter die lekker kan knokken en als je Hesdy partij kan geven kan je ook wel wat. Daarnaast kan je Ashraf er ook goed bij hebben want is gewoon een gezellige gast. Met een paar handige moves stond ik opeens naast hun in de rij wat niet iedereen mij in dank afnam. Ik heb veel gereisd, echt veel gereisd. De wereld wel 60x rond gevlogen heen en terug, maar nu moesten we aan zoveel eisen, regeltjes en papieren rompslomp voldoen wat bijna misselijk makend was. We hebben testen moeten ondergaan, veel papieren moeten invullen waardoor je door de spreekwoordelijke bomen bijna het bos niet meer ziet. Alles was op orde dus op naar het vliegtuig. In Amerika krijgen wij in het hotel volledig eenzame opsluiting op onze kamers en mogen alleen op gepaste tijden trainen en naar het restaurant om te eten vanwege het killer virus en de regels die het met zich mee brengt. Veel spannende, wilde dingen gaan we dus niet mee maken denk ik, maar goed je weet maar nooit. Tijdens de acht uurtjes naar Detroit heb ik maar één filmpje gepakt, the Mauritanian. Gaat over een pechvogel die acht jaar onschuldig in Quantanamobay een beruchte Amerikaanse gevangenis op Cuba heeft gezeten. Ja als ik dan altijd zo’n soort film heb gezien denk ik altijd bij mezelf dat alle problemen die ik in m’n leven heb mee moeten maken wel mee vielen ? Aangekomen op Detroit hebben we twee uurtjes op de aansluitende vlucht gewacht. Nu naar de plaats van bestemming en we houden jullie op de hoogte !
