Het wekkertje ging om 5.20 uur en dat zijn voor mij en Irma tijden waar je niet bij hoort op te staan. Normaal is dit een tijd dat ik misschien even naar het toilet ga, maar kruip er dan ook direct weer in. Snel onder een koude douche gestaan en op naar het station want met de auto naar Schiphol is geen doen. Je mag er nergens stoppen of parkeren en om de auto nu in een parkeer garage te zetten die zo ver weg zijn van het vliegveld dat je net zo goed van huis kan gaan lopen. Sheriff was keurig op tijd en stond op het station al klaar. Afscheid genomen van Irma en onze teckeltjes Vriend en Pepper waarna we de trein in klommen. Afscheid van mijn vrouw en mijn hondjes valt altijd zwaar omdat ik in de trein al heimwee heb. Daarnaast mijn sportschool achterlaten die Irma nu even alleen moet doen is voor mij niet leuk, maar Irma red het en heb daar alle vertrouwen in. Dan zit ik in de trein en kijk dan om me heen waarbij ik de gedachte kreeg:”wat ben ik toch een mazzelaar dat ik dit niet elke dag hoef te doen om m’n centen te verdienen”. Ik en Irma hebben van onze hobby ons werk kunnen maken en natuurlijk hebben we wel eens een dag dat we liever op de bank liggen, maar 99% van de dagen doen we wat we doen met heel heel veel plezier.
Ons vliegtuig ging pas om 10.05 uur dus waren ruim op tijd. Bang gemaakt door alle berichten op het nieuws over de afschuwelijke rijen op Schiphol was ons besluit om er op tijd te zijn. Gelukkig hadden we ons thuis al ingecheckt want daar stonden rijen die wel overeen kwamen met de nieuws berichten. Hadden gelukkig alleen hand bagage dus konden lekker doorlopen. Aangekomen bij de security check stond er een rij waar Sheriff en ik beide duizelig van werden. Maar goed we hadden nog drie uur dus verstand op nul. Ik zou mezelf dit nooit aan doen voor een vakantie tripje. In de rij staan dan gezinnen met in mijn ogen veel te kleine, jonge kinderen die je dit niet aan moet doen is mijn mening. Na ongeveer ander half uur de rijen getrotseerd te hebben kwamen we aan bij de paspoort controle. Dan zijn daar en ik kan het misschien een beetje mis hebben, maar veel zal het niet schelen 25 hokjes en poortjes waarvan er maar 10 werken ? Leg mij het maar uit, ik snap daar niks van. Na deze “horde” genomen te hebben hadden we nog een dik uur, kocht een boek en namen ergens plaats om mensen te kijken. Mensen kijken vind ik fantastisch. Wat heeft onze lieve heer toch een lol gehad met het fabriceren van sommige “strip” figuren. Oké, ja ik weet het, ik trek ook geen volle zalen, maar bij het mensen kijken zie je dan meerdere karikaturen die zo uit een stripboek van Asterix en Obelix gevallen hadden kunnen zijn. Fantastisch echt fantastisch. Toen we daar zaten vonden we nog een Chinees paspoort met daarin een boarding pass van meneer Zou Chi uit China. Dit paspoort hadden we natuurlijk onder een stoel verstopt zodat deze misschien eind van de middag gevonden zou worden door een schoonmaker. Nee hoor hahaha, we hebben het paspoort keurig naar de lost and found balie gebracht.
Op naar het vliegtuig, op naar Cardiff Wales in Engeland. Sheriff voelt zich goed ondanks dat hij twee weken geleden ja had gezegd tegen deze wedstrijd. Een op het laatste moment wedstrijdje noem ik dit altijd. Twee dagen voor dat we hier nu op Schiphol waren kreeg Sheriff opeens een andere tegenstander met een veel betere lijst dan de tegenstander waar we twee weken geleden ja op hadden gezegd. Ik word daar altijd wantrouwig van. Doen ze expres, dit zat allang in de planning denk ik dan. Maar goed, daar zullen we nooit achter komen of ik het hiermee bij het rechte end heb. Aan de andere kant, als Sheriff nu wint heeft hij wel een stempel gezet. Cage Warriors is toch een beetje een springplank voor de grotere organisaties, dus we gaan een knoert van een wedstrijd neer zetten.
Ik ben jullie denk ik wel een kleine uitleg verschuldigd over wie Sheriff is. Sheriff kwam 6 jaar geleden onze sportschool binnen lopen. 14 jaar oud en kon net boven de bar uit kijken. Ik gaf hem een hand en stelde mezelf voor. Hij deed dit ook, maar je moet weten dat Sheriff niet een jongen is die zichzelf op de voorgrond zet en sprak zijn naam voor mij onverstaanbaar uit. Ik vroeg nogmaals naar zijn naam en verstond Sheriff. Wie noemt zijn kind nu Sheriff, wat een top naam want als een Sheriff de saloon binnen komt is iedereen scherp en stil. Ik had zijn naam verkeerd verstaan en het bleek Cherif te zijn. Een bijnaam moet je niet verzinnen, maar wordt geboren wat bij deze gebeurt was. Sheriff had er geen problemen mee dus vanaf dag één was Cherif bij ons Sheriff. Al snel zag ik dat het een gedreven mannetje was met een missie, hij vrat de kennis als een hongerige leeuw op en was altijd hongerig om een teentje bij te zetten. Sheriff was en is nog steeds nooit te beroerd om een extra training op te “eten”. Alleen had hij in het begin een groot probleem, een probleem waar ik en Irma heel heel erg slecht mee om kunnen gaan en dat is als iemand te laat is of komt. Gelukkig was dit een beginners foutje die nu God zij dank niet meer voor komt bij hem. Ik kan daar gewoon niet mee om gaan en zal jullie zeggen dat ik en niet alleen ik, ook Irma nooit, echt nooit te laat komen of zijn. Na ander half uurtje gevlogen te hebben geland op Cardiff. Gelukkig niet wachten op de koffers, nee meteen op zoek naar de shuttle bus die klaar zou staan. Toen we de bus gevonden hadden kregen we van de chauffeur te horen dat we nu drie kwartier moesten wachten op nog drie vechters die later aan kwamen. Ach het is allemaal voor het goede doel. Gelukkig had dit vliegtuig geen vertraging want dan had ik wel een klein huil buitje gehad denk ik. Onze chauffeur, aardige vent, maar was zeker geen familie van Max Verstappen. Rustig aan en had absoluut geen haast. Ik heb daar innig respect voor want bij mij is het zo dat op het moment ik achter het stuur kruip ik eigenlijk altijd wel als eerste aan wil komen. Ik ben altijd jaloers op mensen die dit kunnen, er niet eens over na denken en er gewoon geen gevoel bij hebben om als laatste of misschien wel te laat aan te komen. Ja het hotel is niet veel. Het hotel staat ver echt ver buiten de stad. De kamer heeft twee bedden, een toilet en een douche met een douche gordijn die ooit de kleur wit heeft gehad. Sheriff heeft zojuist op de weegschaal gestaan en is nu al perfect op gewicht dus hoeft niet echt honger te lijden. Straks nog wat media te doen, interview hier, interview daar wat er altijd bij hoort. Hierna een Aldi supermarkt aangedaan waar we grof inkopen hebben gedaan. We hadden de menukaart van het hotel gezien, maar dat voer wat daar op stond laat je jou ergste vijand niet eten. Ik heb altijd wel eten bij me want heb door de vele reis ervaringen die ik in m’n leven wel gehad heb wel wijs geworden wat dit betreft, maar goed een extra flessie water, wat extra fruit, een noodle soepje kan nooit kwaad. Het is namelijk niet raadzaam om hier in Engeland uit de kraan te drinken want dan schijt je drie dagen chocolade melk. Mensen we houden jullie weer op de hoogte !
