a eigenlijk was ik klaar met onze blog, maar de terugreis wil ik dan toch nog wel graag met jullie delen.
Werd wakker met een behoorlijke rotte smaak in m’n waffel van het evenement. Ik heb er ook om heel eerlijk te zijn beroerd van geslapen. Maar goed we kunnen er niks aan doen dus moet het naast me neer leggen. Het hele team was ook al wakker dus met z’n alle een ontbijtje gepakt. Dan komt het afscheid want de rest van het team bleef nog in Amerika dus stond er voor mij een lange reis alleen voor de boeg. Eerst van Hardfort naar Detroit, een vluchtje van twee uur. Ik trof het want werd in m’n ééntje in een grote luxe limousine naar het vliegveld gebracht wat een uur rijden was. Gelukkig geen file want dan breekt bij mij toch altijd wel het angstzweet uit of ik m’n vlucht wel haal. Na een uur rijden aangekomen op het vliegveld waar bleek dat mijn vliegtuig twee uur vertraging had. Geen paniek want zou mijn vlucht naar Amsterdam in Detroit makkelijk kunnen halen omdat daar ook een vier uur wacht tijd voor mijn aansluitende vlucht op de planning stond. Deze vlucht van twee uurtjes deed ik makkelijk, eigenlijk geen “opstakels” op de “weg”. Gelukkig werd mijn koffer meteen door gestuurd naar Amsterdam want het is in Amerika vaak het geval dat je de koffer voor een aansluitende vlucht dan ergens op moet halen en opnieuw moet inchecken. Waarom dat is, al sla je me dood, ik kan het jullie niet vertellen. Het “grappige” is dat de grens bewaking van Amerika de meest onvriendelijkste is van echt de hele wereld en ik heb echt veel, echt heel veel gereisd naar de meest waanzinnige, vreemde, rare , verre landen dus heb meer dan genoeg vergelijkingsmateriaal. Onbeschoft, niet vriendelijk, onredelijk, respectloos, kampioen boos kijken en dit allemaal te gelijk wat op zich heel knap is. Het woord alsjeblieft of dank u wel komt in hun woordenboek niet voor. Ja en gedraag jezelf nou gewoon bij dat zooitje schorem want anders heb je gewoon een groot probleem. Ik had een keer op de heenweg een pakkie of 15 stroopwafels mee om weg te geven aan mensen van het event waarvoor we uitgenodigd waren. Mensen die hun best doen voor ons en uit waardering geef ik dan zo’n pak koek weg, kost niks en wordt enorm gewaardeerd. Waarom stroopwafels ? Omdat die zeer, echt zeer lekker gevonden worden in Amerika en ze deze koek soort daar niet kennen. Één zo’n geboren klootzak van de grensbewaking maakt mijn koffer open en ziet die hele partij stroopwafels. Ik was moe, eigenlijk helemaal kapot, niet scherp, moesten nog één overstap maken en begreep er geen bal van waarom mijn koffer wederom gecontroleerd moest worden. Mijn koffer was op het eerste gedeelte van de reis toch al gechecked ? De man vraagt met een zeer, echt zeer boos ernstig gezicht wat ik met die stroopwafels ging doen ? Ik vond dit een beetje domme vraag want wat ga ik nou doen met 15 pakkies stroopwafels ? Kijk 15 van die pakkies is toch geen handel waar ik illegaal een gods vermogen mee kan gaan verdienen, de belasting mee ga ontduiken, dus vond dit een beetje domme en ook wel grappig vraag. Ik dacht, tijd voor een goeie grap en op een domme vraag geef ik een domme counter was mijn gedachte. Ik ga ze opsnuiven was mijn toch wel domme antwoord en dom was het want als door een wesp gestoken reageerde de klootzak furieus. Of ik dacht dat ik grappig was ? Ik begreep dat ik nu wat voorzichtiger moest zijn en antwoorden met een nog dommere ja. In denk in nog geen twee seconden stonden er meteen drie vrienden van hem om me heen om hem te steunen in het boos kijken. Ik moest mee naar achter waar m’n hele koffer open werd getrokken en ik zo lang door hun werd vast gehouden zodat ik mijn aansluitende vlucht rennend, struikelend nog maar net haalde. Wat was ik boos op die gasten wat voor mij eigenlijk ook niet op schoot. Maar goed na twee uurtjes vliegen aangekomen in Detroit en hoefde ik mijn koffer dus niet door te lussen wat weer een pakkie stress scheelde. Bij een ongezellige tent even een vette bek gehaald met een kouwe klets bier waarna ik mijzelf rustig naar de gate verplaatste want had nog twee krappe uurtjes. Er stond zo goed als niemand maar dit veranderde naar mate de tijd verstreek. Een lichte paniek maakte zich van mij meester en waarom omdat er steeds meer stelletjes tussen de mensen kwamen staan met baby’s en hele kleine kinderen ……. Baby gehuil, gekrijs is voor mij als een rode lap op een wilde stier. Niet dat ik de “rode lap” aanval, maar ik raak echt totaal in paniek van huilende baby’s en dreinende kleine kinderen. Er kwam een keer een vader bij een jeugd les bij ons kijken met een baby op zijn arm. Toen hij binnen kwam raakte ik al een beetje in paniek want denk dan bij mezelf, als die baby maar niet gaat huilen. Dit klinkt misschien heel raar, maar het gaat bij mij door merg en been. Tuurlijk begon de baby te huilen waardoor ik totaal, echt totaal in paniek raakte. Als jullie dit lezen hoor ik jullie bijna denken van, jee Bob stel je ff niet zo aan ! Inderdaad is dat zo, maar ondanks dat ik dat tegen mezelf zeg krijg ik het gevoel daarmee niet onder controle. Paniekerig heb ik de man rustig gevraagd om even naar buiten te gaan zolang zijn baby huilt. Direct heb ik hem geprobeerd uit te leggen wat het met mij doet. Ja dit wordt jammer genoeg door niemand begrepen, wat ik ook begrijp want de ouders van een huilende baby hebben het vaak niet zo door of kunnen het af blokken omdat het hun eigen kind is. Ik denk na een snelle schatting dat er wel 20 baby’s op deze vlucht naar Amsterdam zaten. Bij het instappen telde ik de dichtst bij zijnde die om mij heen zaten. Ik telde er 7 ………. Dit kon nooit goed gaan. Ik vraag mezelf ook altijd af waarom je met een baby en hele kleine kinderen zo lang in een vliegtuig gaat zitten. Ik zie altijd, echt altijd dat baby’s en kleine kinderen niet blij worden van lang reizen. Dan zie je zo’n moeder met een gezicht wat op een in paniek geraakt dier lijkt uren wiegend in het gangpad staan met haar krijsende baby. Vader die gedurende de hele reis hun andere kleine kind van een jaar of drie/vier de hele reis bezig moet houden omdat die anders ook bloed vervelend wordt. Ja en nu was het niet één gezin met kinderen, nee het was een heel “volksleger”. Wat was ik blij met m’n koptelefoon waarop ik de muziek op volume 12 moest zetten om het gekrijs niet te horen van alle jankers om me heen. Na acht uurtjes zonder een oog dicht gedaan te hebben door mijn eigen harde muziek kwam ik dan eindelijk aan op Schiphol. Een reisje die alles bij elkaar 15 uur geduurd heeft. Wat ik al eerder schreef is dat ik altijd met de trein naar Schiphol ga, maar ook anders om, met de trein van Schiphol naar Krommenie. Met de auto kan je niemand meer ophalen of brengen naar of van Schiphol door alle roadblocks die op geworpen zijn. Onze sportschool ligt twee minuten lopen vanaf station Krommenie dus is gewoon makkelijk. Denk nou niet dat ik graag met de trein reis want ik vind de trein vreselijk. Het is te duur, rijd vaak niet tijd en je stapt niet voor de deur in en uit zoals je dat wel met de auto doet. Daarbij komt dat ik echt een heerlijke auto heb wat het reizen met de trein voor mij ook niet bevorderd. Irma was met de ochtend les op zondag bezig dus kwam in een volle sportschool aan. Heerlijk, wat hebben ik en Irma het toch getroffen ! Ja en wie waren daar ook ? Irma’s en mijn twee dames, Vriend en Pepper. Onze twee dwerg teckeltjes. En lieve mensen wat heb ik die gemist, wat, heb, ik, die gemist ! Wat waren de dames blij, als of ik jaren weg was geweest. Echt fantastisch, wat is het altijd weer heerlijk om weer thuis te zijn. Sportschool helemaal super, krakend schoon, lekker druk, Irma heeft het weer goed gedaan. Ik was ook blij om deze dame natuurlijk weer te zien want alleen in een bed liggen vind maar helemaal niks.
Ik hoop dat Denise zo snel mogelijk een rematch krijgt waar ze vind ik keihard recht op heeft. Ze is gepikt, snoei hard bestolen door de daar zittende jury wat beaamd wordt door eigenlijk wel alle grote mma sites die de wereld rijk zijn. Natuurlijk zijn er wat dingetje die anders moeten, anders hadden moeten gaan, maar ik vind dat ondanks deze kleine dingetjes Denise goed heeft gevochten. Bellator komt hoogst waarschijnlijk dit jaar voor het eerst in Amsterdam. Daar zou deze wedstrijd voor de titel met Denise goed te verkopen zijn en op het moment ik dit schrijf denk ik, zou dit een opzetje zijn ? Nou goed, terug draaien kunnen we het helaas niet dus moeten het er mee doen. Nou goed dit was dan toch echt de laatste van ons Amerikaans avontuur. Tot de volgende zeg ik van hier uit !!!!!!!